نمایش تعمدی شلختگی، ژولیدگی و بی‌اعتنایی به ظاهر به‌عنوان نشانه‌ای از صداقت و مردمی‌بودن!

از نخستین روزهای پس از انقلاب، پدیده‌ای در فضای سیاسی و عمومی ایران جا افتاد که هیچ ریشه‌ای در فرهنگ تاریخی و زیباشناسی ایرانی نداشت؛ نمایش تعمدی شلختگی، ژولیدگی و بی‌اعتنایی به ظاهر، به‌عنوان نشانه‌ای از «صداقت»، «مردمی‌بودن» گویی هر چه لباس چرک‌تر، و آراستگی کمتر، میزان پیوند با مردم بیشتر.

این الگو از همان ابتدا نه فضیلت بود و نه اعتراض به تجمل، بلکه شکلی از ریاکاری سازمان‌یافته؛ نمایشی حساب‌شده برای مشروعیت‌سازی.

کامبیز حسینی در «برنامه» به این موضوع می‌پردازد.

قسمت بعدی «برنامه» دوشنبه ۱۵ دی‌ماه، ساعت ۱۱ شب تهران.


«یک ایران صدای شما را می‌شنود»

دوشنبه تا پنجشنبه ۱۱ شب تهران

از تلویزیون ایران اینترنشنال

پنجشنبه ۱۴۰۴/۱۰/۴